Stary Cmentarz Żydowski

Typ atrakcji: Muzeum Sztuki Cmentarnej
Miejsce: Ślężna 37/39
Strona: muzeum.miejskie.wroclaw.pl
Otwarte: Codziennie, 10.00-18.00

Co jakiś czas wybieramy się na zwiedzanie okolicy. Ostatnio padło na bliższą, [bardzo] stary cmentarz żydowski - miejsce naprawdę niezwykłe. Szczególnie po zmroku.
Przed wejściem trzeba odwiedzić kasę/budkę kustosza/cmentarną księgarnię/punkt informacyjny - ogólnie rzecz biorąc multifunkcjonalną małą chatkę. Przez chwilę myśleliśmy nawet, że odbywają się tam jakieś seanse spirytystyczne. Miły [trochę dziwny] starszy pan ze studentów [ani z bezrobotnych absolwentów] nie zedrze, pożyczy parasolkę, książkę-przewodnik i sypnie garścią ciekawostek. Jego historie nadają się na osobny akapit. Przez godzinę można dowiedzieć się, że Boga nie ma (chociaż zawarł wcześniej przymierze z Jezusem - pewnie później wyparował, chyba nie ze wstydu). Jakby tych sensacji było mało, to usłyszeliśmy, że Polską rządzi kloaka (nie pytajcie, my też nie pytaliśmy, niektórych rzeczy lepiej nie wiedzieć - masz na myśli skład zapiekanych pajd w Łubu Dubu?).

Na teren cmentarza wchodzimy przez kutą bramę ozdobioną menorami. To świetny początek - menora jest starym symbolem żydowskim więc świetnie tu pasuje - chodząc dłuższy czas po cmentarzu nie mogliśmy rozgryźć czy jest bardziej żydowski czy bardziej stary. Przy bramie jest też fajna lampa z makiem. Z mądrego przewodnika dowiedzieliśmy się, że maki to symbol ulotności. Może coś w tym jest. Wdychanie opiatów jest mocno dekadenckie. Alejki porośnięte bluszczem, ostrokrzewem i wronami są trochę przerażające, ale po dłuższym spacerze zaczynają fascynować - i to nie w ten niezdrowy sposób co zgrabne tyłki kolegów. Na menorach pełno jest symboli, nazwisk, numerów, dat, skrótów - uważajcie, oglądanie zaczyna wciągać [Aj waj, tak wciąga, że można zostać zamkniętym na noc]. Oprócz prostych nagrobków pełno tu dalekich od skromności budowli inspirowanych chyba wszystkimi głównymi nurtami w architekturze - od kolumn egipskich poprzez gotyckie ostrołuki po secesyjne maki. Ale chyba najwięcej widać tu dekonstruktywizm. A jak powszechnie wiadomo najsławniejszymi przedstawicielami dekonstruktywizmu w Polsce były Armia Czerwona i Wehrmacht (bardzo śmieszny żarcik historyczno-architektoniczny, hihi).
Zapraszamy na fotorelację z tego miejsca.


24, 25, 26 - ty będziesz następny...

Grobu Prawych nie znaleźliśmy.

Nawet Leonidas był Żydem.

Mokra włoszka jest ostatnim krzykiem mody wśród okolicznych grobów.

Jeżeli w dzieciństwie baliście się Buki - to już nie musicie. Choć sama Buka dementuje pogłoski o własnej śmierci i dalej straszy.

Macewa-starowinka. Co prawda ten 1633 to nie wg kalendarza żydowskiego, ale to i tak było dawno.

Żyd i mason! Najprawdopodobniej też pedał i cyklista.

Oszczędni Żydzi wymyślili, że zamiast kwiatków, na grobach będą kamyki. To takie stereotypowe.

Macewa w kształcie, ee...

Trochę posępnie - aż dziw, że to cmentarz.